Księga Henocha, jeden z najbardziej enigmatycznych tekstów starożytnej literatury religijnej, budzi zarówno fascynację, jak i kontrowersje. Od wieków zachwyca i szokuje czytelników nie tylko swoją treścią, ale również tajemniczym statusem w różnych tradycjach religijnych. Dlaczego Księga Henocha jest zakazana i jakie konsekwencje niosły za sobą jej fragmenty, odkryjemy w poniższym artykule.
Księga henocha – dlaczego jest zakazana?
Księga Henocha to starożytny tekst przypisywany patriarsze Henochowi, który według tradycji miał żyć przed potopem. Tekst ten nie znajduje się w kanonie Biblii, co jest jednym z głównych powodów, dla których jest formalnie zakazany w wielu tradycjach religijnych. Oto kilka głównych powodów, dla których Księga Henocha jest zakazana.
Kontrowersje teologiczne
Nieortodoksyjne treści
Księga Henocha zawiera wiele treści, które odbiegają od ortodoksyjnych nauk judaizmu i chrześcijaństwa. W Księdze Henocha znajdują się fragmenty opisujące wizje Henochowe o niebie, piekle, aniołach i demonach, które są zupełnie inne od tych zawartych w oficjalnie uznanym kanonie biblijnym.
Jednym z najbardziej kontrowersyjnych fragmentów jest opis upadku aniołów, którzy zbuntowali się przeciwko Bogu i przebywali na ziemi, potomkowie których mieli być olbrzymami. Te opisy są sprzeczne z wieloma tekstami kanonicznymi, co spowodowało, że ojcowie Kościoła patrzyli na nie z dużym sceptycyzmem.
Sprzeczność z kanonem Biblii
Księga Henocha nie została włączona do kanonu Biblii ani żydowskiej, ani chrześcijańskiej, głównie z powodu swojej teologicznej kontrowersji. Tekst ten był uważany za niekanoniczny przez ojców Kościoła. Sprzeczność doktrynalna Księgi Henocha z Ewangeliami i Listami Apostolskimi przyczyniła się do jej wykluczenia.
Dodatkowym problemem był również fakt, że nie zachowały się inne starożytne kopie Księgi Henocha, co budziło podejrzenia co do jej autentyczności i legalności. Dodatkowo Księga Henocha w swojej treści przedstawia epokę, która nie jest dobrze udokumentowana przez inne starożytne źródła, co również zwiększało sceptycyzm co do jej wartości teologicznej i historycznej.
Historia i rozwój kanonu biblijnego
Tworzenie się kanonu
Kanon biblijny nie formował się w jednym momencie, lecz był procesem trwającym kilka stuleci, na który miał wpływ szereg różnych czynników. W czasach starożytnych społeczeństwa posługiwały się wieloma różnymi tekstami, z których tylko niektóre zyskały status natchnionych.
Kluczowym momentem na drodze do ustalenia kanonu było zebranie się synodu w Jamni (Yavne) około 90 r. n.e., gdzie decydowano o kanonie Starego Testamentu. Wydarzenie to miało na celu określenie, które teksty były uznawane za natchnione i autoryzowane do użytku liturgicznego. Księga Henocha nie została wówczas uwzględniona.
Księga henocha – dlaczego zakazana?
Ojcowie Kościoła mieli duży wpływ na kształtowanie się kanonu biblijnego, zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. Ich decyzje i opinie kształtowały to, co dzisiaj uważamy za kanon Pisma Świętego.
Ojcowie Kościoła, tacy jak Augustyn, Hieronymus (Św. Hieronim), czy Atanazy, formułowali kanon na podstawie kryteriów takich jak: zgodność z nauką Jezusa, apostolskie pochodzenie oraz liturgiczne używanie w Kościele. Księga Henocha nie spełniała tych kryteriów, co przyczyniło się do jej wykluczenia. Na przykład, Św. Hieronim, który przetłumaczył Biblię na łacinę (Wulgata), uznał, że Księga Henocha nie jest natchniona i nie powinna być włączona do kanonu.
Daty w Księdze Henoha
Jednym z kluczowych problemów związanych z datacją Księgi Henocha jest jej złożony charakter, będący kompilacją wielu ksiąg napisanych przez różnych autorów w różnych okresach czasu. S. Uhlig sugerował, że Księga Czuwających, będąca jedną z części Księgi Henocha, musiała być w obiegu już w III wieku p.n.e., co oznacza, że jej powstanie mogło mieć miejsce co najmniej w IV wieku p.n.e., a może nawet wcześniej. Według Uhliga, jeszcze starsza była Księga Astronomiczna, która mogła być znana redaktorowi Pięcioksięgu Mojżesza. Ta rozbieżność w datach powstania poszczególnych części Księgi Henocha wynika z faktu, że przez długi czas funkcjonowały one jako niezależne pisma, zanim zostały zebrane w jedno dzieło.
Na początku XXI wieku, podczas sympozjum we Florencji w czerwcu 2001 roku, osiągnięto konsensus naukowy co do pochodzenia literatury henochickiej. Naukowcy ustalili, że te teksty musiały zostać zapoczątkowane przed 200 rokiem p.n.e. Zgodzono się również, że pomiędzy latami 300 a 200 p.n.e. rozpoczęto pisanie ksiąg, które obecnie znamy jako Księgę Astronomiczną i Księgę Czuwających.
~Źródło: Wikipedia
